اسکار وایلد زمانی نوشته بود که آدم بدبین کسی است که قیمت همه چیز را می‌داند اما ارزش هیچ چیزی را نمی‌داند. جوامع ما معمولا همه ما را بدبین می‌کنند. و هیچ کس بدبین‌تر از اقتصاددانی نیست که ارزش مبادله را یگانه ارزش موجود می‌بیند و ارزش تجربی را مانند چیزی غیرضروری و در جامعه بی‌اهمیت می‌شمرد. در جامعه‌ای که در آن همه چیز بر اساس معیارهای بازار سنجیده می‌شود.
یانیس واروفاکیس، حرف‌هایی با دخترم درباره اقتصاد، ص ۳۷


ارزش تجربی همان است که در مباحث اقتصاد فرهنگی و نابازار، بارها به آن اشاره کرده‌ایم. یعنی ارزش خدمات و خیرهایی که در محیطی غیر از بازار دریافت می‌کنیم. اقتصاددانان، همواره تلاش می‌کنند این ارزش را به ارزش مبادله‌ای تبدیل کنند و بازار را در زندگی بشر توسعه دهند. چرا که ذهن کمی‌کار اقتصاددانان، مانع از فهم عناصر کیفی و معنوی است. و کمی کردن در ذهن آنها مترادف است با بازاری کردن. متاسفانه این‌که چقدر از ارزش‌ها، خدمات و خوب‌ها در این فرایند تبدیل از بین می‌رود برای اقتصاددانان اهمیتی ندارد.